بررسی حکمت آیه نور،درکتیبه های قرآنی درمعماری اسلامی

وجود و نقش، (سوره نور، آیه 35، « الله نور السماوات و الارض »)، خداوند نور آسمانها و زمین است. تجلی حضور خداوند، در معماری اسلامی و فضاهای مذهبی، نور است. احاطه نور است که خودش و غیرش را در بر می گیرد نور در واقع غیر را هم منور می نماید نور چیزی است که به حسب ذات ظاهر است نه تنها خودش ظاهر است بلکه هر غیری را هم ظاهر می نماید نور ظاهر بالذات است و غیر را هم ظاهر می سازد . در این پژوهش به بررسی حکمی، آیه نور در کتیبه های قرآنی، برگرفته از آیات قرآنی، می پردازد. نور همواره بیان تجلی خداوند است، که از مصادیق ارزشمند، در معماری اسلامی مورد استفاده، قرار گرفته است. در روش انجام پژوهش، با رویکرد تفسیری و روش تحلیل متن در برداشت از آیات قرآن استفاده شده است. نور در تعالیم قرآنی بیان تجلی خداوند و ایجاد فضای معنوی، نقش تمثیلی آن آشکارگی، و رهنمون شدن به نور محض و روشنایی است. کارکرد هنر مقدس به طور کلی این است که محملی برای حضور الهی باشد، و نتیجه هنرمند مسلمان این کارکرد را به عنوان حضور بلکه همچون آزاد کردن تمامت رازآمیز تصور می نماید، برگزیدن این آیه از سوی، هنرمندان در معماری اسلامی، از آن جهت که وحی تنها نوعی درخشش نور از جهان دیگر نیست بلکه همچنین نورش را از راه هدایت به سوی جهان دیگر می افکند.