اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر دل زدگی زناشویی، رضایت زناشویی و صمیمیت زوجین

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر دل زدگی زناشویی، رضایت زناشویی و صمیمیت زوجین بود. طرح پژوهش از نوع طرح های پژوهشی آزمایشی (پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه آماری مورد نظر شامل زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر رشت در سال 1395 بودند که از میان آن ها، 48 نفر به صورت تصادفی در گروه آزمایش (16 نفر) و یک گروه کنترل (16 نفر) قرار گرفتند. برنامه شناختی-رفتاری طی 8 جلسه ی و به صورت هفتگی اجرا شد. آزمودنی ها به پرسش نامه های رضایت زناشویی کانزاس، پزسشنامه دلزدگی زناشویی و پرسشنامه صمیمیت زناشویی پاسخ دادند. داده ها به کمک آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره و چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که گروه به صورت معناداری روی دلزدگی زناشویی و مولفه های آن (01/0 < P)، رضایت زناشویی (01/0 < P) و صمیمیت زناشویی (01/0 < P) تاثیر دارد. به این ترتیب که میانگین نمرات گروه شناختی-رفتاری در مقایسه با گروه کنترل در پایان آموزش در هر سه متغیر بالاتر بود (01/0<p). رویکرد شناختی-رفتاری می توانند در زمینه روابط زناشویی یک مداخله مناسب به حساب بیاید و به جوانب مختلف این رابطه بپردازد. اما در عین حال، به نظر می رسد که رویکرد شناختی-رفتاری دارای اثرگذاری بهتری در زمینه هایی که نیاز به مداخله شناختی بیشتری دارد، است.