سبک دلبستگی و مهارت های اجتماعی کودکان: با نقش میانجی هوش هیجانی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی مهارت های اجتماعی کودکان براساس سبک دلبستگی آنان و تعیین نقش مداخله ای هوش هیجانی انجام شد. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری، کلیه دانش آموزان پایه پنجم و ششم شهر تهران بودند که از میان آن ها، 512 دانش آموز (267 پسر و 245 دختر) با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش سه پرسشنامه؛ مهارت های اجتماعی (گرشام والیوت، 1990)، هوش هیجانی (شات، 1997) و سبک دلبستگی (رونقی و همکاران، 1392) بود. در این پژوهش، برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده، از روش آماری مدل یابی معادلات ساختاری با نرم افزار لیزرل استفاده شد. نتایج نشان داد، سبک دلبستگی افزون بر اثر مستقیم بر مهارت های اجتماعی به صورت غیرمستقیم نیز از طریق متغیر میانجی هوش هیجانی بر مهارت های اجتماعی اثرگذار است. بین متغیر مکنون برون زای سبک های دلبستگی و نشانگرهای آن، به ترتیب ضریب مسیر60/0 و 32/0، بین متغیر مکنون درون زای هوش هیجانی و نشانگرهای آن، به ترتیب ضریب مسیر 41/0، 45/0 و 94/0 و بین متغیر مکنون درون زای مهارت های اجتماعی و نشانگرهای آن، به ترتیب ضریب مسیر 35/0، 50/0، 90/0، 85/0 وجود داشت و تمام این مسیرهای علی معنادار بودند. با توجه به اهمیت و ضرورت مهارت های اجتماعی کودکان و پیامدهای آن در زندگی آن ها، شناخت عوامل محیطی از قبیل سبک دلبستگی و عوامل فردی از قبیل هوش هیجانی، می تواند به شناخت عمیق عوامل موثر بر تحول مهارت های اجتماعی در کودکان، به منظور ارایه راهبردهای مناسب منجر شود.