بررسی جایگاه وحدت وجود در میان عارفان و ادیبان اسلامی و علت مخالفت فقها و متکلمان با آن

وحدت وجود محوری ترین مبحث در تفکر عرفانی و یکی از مسایل پرمناقشه و جنجالی درتاریخ فلسفه و عرفان اسلامی و حتی در میان محققان غربی به شمار می رود. تقریبا همه مباحث دیگر در عرفان  به نحوی به همین مسیله بازمی گردد. وحدت وجود یک تفکر است اما وحدت شهود یک تجربه شخصی است که می تواند راه را برای فهم وحدت وجود هموارتر نماید. مسیله توحید آن گونه که عارفان به آن پرداخته اند از مسایل پیچیده و دشواری است که فکر عالمان از اهل کلام و جدل بدان نرسیده،  لذا به انکار و حتی به تکفیر پیروان آن پرداخته اند. در این مقاله بعد از پرداختن به مفاهیم وحدت وجود و شهود و ارایه طرحی اجمالی از وحدت شخصیه، سه برداشت غلط از این نظریه مطرح گردیده؛ در ادامه سعی شده با تقریر صحیح عرفانی این نظریه از طریق فلسفه صدرایی و حیثیات سه گانه و با طرح علت مخالفت فقهاء و متکلمان با آن، دیدگاه صحیح و قابل فهمی از این نظریه ارایه شود.