بررسی تغییرات میزان آب دوستی سطح بسپار متخلخل امولسیونی پلی (استایرن- دی وینیل) عامل دارشده

بسپارهای متخلل امولسیونی عامل دار کاربردهای دارویی و صنعتی متعددی دارند و به عنوان مواد نوین برای جداسازی مورد توجه هستند. در این تحقیق ابتدا سنتز امولسیونی پلی (استایرن- دی وینیل بنزن) انجام شد، سپس اثر افزایش گروه عاملی سدیم استایرن سولفونیک اسید بر میزان آب دوستی سطح بسپار متخلخل امولسیونی پلی (استایرن- دی وینیل بنزن) بررسی شد. از میکروسکوپ الکترونی روبشی برای بررسی ریخت شناسی سطح و تعیین میزان توزیع اندازه قطر حفره های سطحی و آزمون طیف سنجی پراش انرژی پرتو ایکس برای بررسی وجود اتم های گوگرد و سدیم در سطح بسپار متخلخل عامل دارشده و از دستگاه اندازه گیری زاویه تماس با قابلیت عکس برداری از قطره و دارای نرم افزار سنجش زاویه تماس قطره با سطح برای بررسی میزان آب دوستی سطح بسپار متخلخل امولسیونی پلی (استایرن- دی وینیل بنزن) عامل دارشده، استفاده شد. افزایش سدیم استایرن سولفونیک اسید در شکل و اندازه حفره های تشکیل شده تاثیری ندارد؛ ولی میزان آب دوستی نمونه ها با افزایش عامل سولفونه در فاز آبی افزایش یافت و مقدار مناسب درصد سدیم استایرن سولفونیک اسید در فاز آبی به عنوان عامل سولفونه در حدود 2 درصد بود و با افزایش بیشتر از 2 درصد تغییرات افزایشی کمی در میزان آب دوستی سطح بسپار متخلخل امولسیونی پلی (استایرن- دی وینیل بنزن) عامل دارشده، به و جود آمد و تقریبا نمودار تغییرات خطی با شیب ناچیز شد.