بررسی مفهوم و جایگاه عدالت کیفری مشارکتی عرصه نظام کیفری

آیین دادرسی کیفری از قوانین مهم نظام کیفری است که حقوق و آزادی های فردی را در کنار حقوق اجتماعی تضمین می کند که در سال های متمادی این قانون کمتر دستخوش تغییر و تحول بوده است، اکنون که قانون گذار ایران اقدام به تصویب قانون جدید آیین دادرسی کیفری نموده، ضرورت دارد تا به بررسی نگرش قانون گذار در سازمان های مردم نهاد در فرآیند کیفری و به کارگیری یافته های سیاست جنایی مشارکتی در قانون جدید پرداخته شود.

در این تحقیق از روش توصیفی-تحلیلی استفاده خواهد شد. جمع آوری اطلاعات مورداستفاده در این تحقیق به روش کتابخانه ای، اسنادی است و پایگاه های اینترنتی، کتاب ها، مجلات و... مورداستفاده قرار می گیرد. همچنین اطلاعات مورداستفاده در این تحقیق با استفاده از فیش و روش فیش نویسی گردآوری خواهد شد.

پس از تحولاتی که در دو سده اخیر درباره بنیادهای بزهکاری به وجود آمد جرم شناسان به این عقیده گرایش پیدا کردند که جهت تدوین سیاست های جنایی کارآمد و پویا، علاوه بر پدیده بزه و شخصیت بزهکار، عوامل دیگر محیط و اجتماع را نیز در نظر گرفته و سیاست جنایی را فراسوی سیاست کیفری موردتوجه قرار دهند. سیاست را چاره اندیشی پیرامون مسایل جامعه معنی کرده اند و عبارت جنایی را ناظر به پدیده های مجرمانه آورده اند که روی هم رفته به معنای چاره اندیشی در مقابله با جرم است.

سیاست جنایی تقنینی به عنوان نخستین لایه سیاست جنایی در یک دولت قانون گذار عبارت است از تدبر و چاره اندیشی قانون گذار در مورد جرم و پاسخ به آن که باتوجه به وابستگی سیاست جنایی به نظام سیاسی هر کشور حالت های مختلفی به خود می گیرد. سیاست جنایی تقنینی سلیقه قانون گذاران مختلف و انتخاب های آنان در انواع جرایم و مجازات و به طورکلی نحوه مقابله با پدیده مجرمانه و دادرسی جرایم است.