ارتباط صلاحیت مراقبت معنوی با کیفیت زندگی کاری پرستاران دربخش های سرطان: مطالعه توصیفی- مقطعی

معنویت، یکی از روش های چهارگانه مراقبت کلی نگر و از ابعاد کیفیت زندگی می باشد. لازم است که پرستاران، جهت پاسخگویی به نیازهای معنوی بیماران، از کیفیت زندگی کاری مطلوبی برخوردار باشند. هدف این پژوهش، تعیین ارتباط میان صلاحیت مراقبت معنوی و کیفیت زندگی کاری پرستاران شاغل، در بخش های سرطان بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، است. تحقیق حاضر، توصیفی- مقطعی و از نوع همبستگی است که شامل 100 نفر از پرستاران شاغل، در بیمارستان های شفا و بقایی 2 در اهواز (1397)، به روش در دسترس بودن انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها، از مقیاس صلاحیت مراقبت معنوی و پرسشنامه کیفیت زندگی کاری پرستاران، که روایی و پایایی آن ها تایید شده بود، استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون های مجذور کای، ضریب همبستگی پیرسون، به وسیله نرم افزار SPSS نسخه20 ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنادار در این پژوهش،0/05 در نظر گرفته شد.   کیفیت زندگی کاری(13/03±67/10) و صلاحیت مراقبت معنوی (14/16 ± 65/23)  در حد متوسط بود. بر اساس ضریب همبستگی پیرسون، میان نمره کیفیت زندگی کاری، با صلاحیت مراقبت معنوی پرستاران، همبستگی مثبت و معنادار مشاهده شد.(r=0/41 , P=0/01)  با توجه به اینکه شایستگی در مراقبت معنوی، یکی از عوامل مرتبط و تاثیرگذار بر کیفیت زندگی کاری پرستاران، در بخش های انکولوژی می باشد؛ بنابراین ضرورت گنجاندن این مقوله، در برنامه های آموزش عملی - تیوری مراقبت معنوی، به منظور توانمندسازی پرستاران، جهت ارتقای کیفیت زندگی کاری آن ها به ویژه برای بیماران مبتلا به سرطان، امری ضروری است.