مقایسه تطبیقی کنوانسیون زنان با حقوق بشر زنان در قوانین داخلی ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رویکرد کنوانسیون زنان و نیز قوانین داخلی ایران به موضوع حقوق بشر زنان، با کاربست شیوه کیفی مبتنی بر گردآوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای (اسنادی) و روش تحلیلی - توصیفی، در صدد پاسخگویی به این سوال است که کنوانسیون زنان و نیز قوانین داخلی ایران چه رویکردی به حقوق بشر زنان داشته و مصادیق این حقوق به چه نحو در منابع حقوقی مذکور بروز و ظهور داشته است؟ یافته های این مطالعه حاکی از آن است که تعارضات حقوقی در حوزه های تابعیت، اقامتگاه و مسکن زنان، حقوق خانوادگی، حقوق فرهنگی، حق اشتغال، حق برخورداری از ارث، حقوق سیاسی (حق انتخاب شدن)، اهلیت حقوقی، تساوی در برابر قانون و... میان حقوق ایران و مفاد کنوانسیون زنان به چشم می خورد که عمدتا ناشی از اختلاف در تفاسیر و نیز وجود برخی ابهامات حقوقی می باشد؛ این تعارضات زمینه ساز آن گردیده که جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون زنان سازمان ملل متحد ملحق نگردد و این عدم الحاق به طرح ادعاهایی مبنی بر «ناقض حقوق زنان» بودن این کشور دامن زده است؛ حال آنکه، ادعای مطرح شده، مبنای حقوقی قابل توجه و اثرگذاری در مجامع و محاکم بین المللی نداشته اما آنچه در تلاش است این ادعا را بیش ازپیش حقوقی جلوه نماید، مبانی و عواملی سیاسی چون، اعمال نفوذ غرب بر علیه ایران، رویکرد سیاسی و گزینشی نسبت به مقوله حقوق بشر در ایران، اسلام ستیزی و عناد غرب با ایران می باشد.