شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر استرس کارکنان پلیس پیشگیری استان خراسان شمالی بر اساس تکنیک تصمیم گیری چند معیاره TOPSIS

استرس یکی از مفاهیم مهم در مطالعه روانشناسی و بهداشت روانی به شمار می آید و به کفیات گوناگون در زندگی اطلاق می شود و به عنوان علل بسیاری از دردها، ناراحتی ها و بیماری ها تلقی می شود. مردم عادی آن را پدیده ای رنج آور و ناخوشایند، پزشکان مسیله را از دید واکنش های فیزیولوژیک، روانپزشکان بنا را بر فشارهای عصبی و به کار بردن مکانیسم های سایکوفیزیوژیک و بالاخره روانشناسان آن را تغییر رفتار و حالات هیجانی و بحرانی می دانند. هدف از این تحقیق، شناسایی عوامل موثر بر استرس کارکنان پلیس پیشگیری می باشد. تحقیق از نظر هدف کاربردی وازنظر روش، توصیفی ازنوع پیماشی می باشد. برای بررسی عوامل شخصیتی موثر بر استرس، از دو پرسشنامه استاندارد Neo و DASS استفاده شده است. علاوه بر این بر اساس مدل کوپ و در ادامه آن سوری، عوامل استرس زا علاوه بر عوامل فردی، در قالب عوامل خانوادگی و شغلی نیز مورد مطالعه قرار گرفته است. پایایی پرسشنامه های نیو و داس بر اساس ضریب آلفای کرونباخ، 0/92، 0/91 و مورد تایید قرار گرفته است. در خصوص پرسشنامه سوری نیز این میزان 0/87 محاسبه شده است که نشان دهنده پایایی بالایی می باشد. جامعه ی آماری کارکنان پلیس پیشگیری استان خراسان شمالی متشکل از 600 نفر است. حجم نمونه آماری با استفاده از جدول مورگان به طور تصادفی ساده 234 نفر انتخاب شد. نتیجه حاصل از مدل رگرسیون نشان می دهد که ویزگی های روان نژندی و مسیولیت پذیری جزو عوامل فردی موثر بر استرس می باشند. همچنین «نارضایتی خانواده از شغل » بیشترین و «نگرانی از عدم حضور به موقع در حل مشکلات خانواده» کمترین تاثیر را بر استرس دارند. ضمنا «پایین بودن حقوق و مزایا نسبت به سایر مشاغل اجتماع» بیشترین و «عدم وجود اعتماد در محیط شغلی» کمترین تاثیر را در میان عوامل شغلی بر استرس کارکنان جامعه می گذارد. نهایتا بکارگیری روش تاپسیس نشان داد که عوامل شغلی بیش از سایر موارد بر استرس کارکنان جامعه مذکور تاثیر دارند.