بررسی رابطه بین مولفه های برنامه های درسی با تربیت اخلاقی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسیرابطه بین مولفه های برنامه های درسی با تربیت اخلاقی دانش آموزان صورت گرفته است. این پژوهش از منظر هدف کاربردی و از منظر روش تحقیق توصیفی - همبستگی می باشد. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش به دو صورت کتابخانه ای میدانی می باشد و با بهره گیری از دو پرسشنامه به جمع آوری اطلاعات پرداخته شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان بابل در سال 1400 – 1401 بوده که از بین آنها 317 نفر به روش تصادفی ساده انتخاب شدند و با پرسشنامه های ارزیابی برنامه درسی با 32 سیوال که توسط مرشادی و تربیت اخلاقی با 39 سیوال که توسط مقیم زاده در سال 1393 طراحی شدند پاسخ دادند. منظور توصیف داده ها، از روش های آماری از قبیل آمار توصیفی، آزمون کولموگروف-اسمیرنوف وآزمون نرمالیته، آزمون پیرسون و ازمون رگرسیون استفاده شده است. کلیه جداول و نمودارهای توصیفی و همچنین آزمون فرضیات تحقیق با استفاده از نرم‎ افزار SPSS نسخه ی 22 SPSS تفسیر شدند. نتایج نشان داد که تمامی مولفه های ارزشیابی درسی از منظر نمونه آماری با تربیت اخلاقی دارای ارتباط می باشد و برنامه درسی به حضور لحظه به لحظه و ارتباط عملی معلم با دانش آموزان و دانش آموزان با یکدیگر و سایر پرسنل اداری و آموزشی با یکدیگر در کلاس درس و محیط درس وابسته است. دانش آموزان از طریق تحلیل و تفسیر ادراکات خود، برنامه درسی را درک می کنند و در واقع برنامه درسی پاسخی است به آنچه که در محیط آموزشی مشاهده می کنند، می شنوند و برخورد می کنند، احساس می کنند، یاد می گیرند و انجام می دهند.