تببین الگوی شهری بافت تاریخی شیراز به منظور بررسی ساخت بنا های میان افزا در بافت تاریخی

در کشور ایران قوانینی در جهت ساخت بناهای میان افزا در بافت تاریخی وجود ندارد از سویی برنامه ی مشخصی نیز در سازمان هایی مانند میراث فرهنگی،وزارت راه و شهرسازی و دیگر سازمان های مرتبط بصورت قوانین مدون و سازمان یافته وجود ندارد و تمامی این سازمان های نامبرده تابع قوانین منشور آتن هستند که این قوانین وآیین نامه ها بین المللی است و به جنبه بومی توجه ای ندارد؛هرچند اجرای این قوانین در سازمان های ایرانی باعث ایجاد نظم ساختاری در ساخت بناهای میان افزا شده است؛ اما مدت زمان زیادی است که بدون به روزرسانی و توجه به بوم مورد استفاده قرار میگیرد.الگوهای ساخت در بافت های تاریخی معرض اختلاف نظرهای فراوان در میان نظریه پردازان می باشد.در این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی و با تکنیک تحلیل محتوای کیفی در ابتدا به دسته بندی الگوهای شهری در معماری بدنه های تاریخی در ساخت بنا های میان افزا در بافت تاریخی پرداخته شده است،سپس با توجه به نمونه موردی انتخابی،شهر شیراز به سنجش الگوی شهری بافت تاریخی شهر شیراز پرداخت شده است،که در آن بافت تاریخی و بناهای میان افزا مورد نقد بررسی قرار گرفته است،نتایج حاکی از آن است که ارزش های معنایی معماری بدنه بافت تاریخی خیابان کریم خان شیراز در سطوح ارزشی «آنی-ابتدایی»،دارای بیشترین نمره و میانگین هستند که خود معرف این است که معنای صریح به معنای شناخت تقریبا آنی بدنه به صورت بصری که سخت در حافظه انسان جای می گیرد،است؛اکثرا بصورت معنی فردی و خصوصی بوده و چیزی نیست که به صورت عام در نزد همه افراد به صورت مشترک برداشت شود؛درجه دوم اولویت سطح ارزشی متعلق به سطح کارکردی- ابزاری است،که ارتباط زیادی با الگوهای ذهنی مردم دارد؛بدنه ی تاریخی خیابان کریم خان شیراز بیانگر خوبی برای محتوای درونی خود و عملکردش می باشد که موجب هماهنگی واقعیت بدنه با معنی تداعی شده در ذهن بیننده می شود.