بررسی اثر مواد جاذب رطوبت بر تامین آب درختکاری در مناطق نیمه خشک

برای افزایش کارایی در مصرف آب از طریق اقدامات مختلف به ویژه حفظ رطوبت و افزایش نگهداری آب در خاک، تحقیقات زیادی صورت گرفته است. این پژوهش برای بررسی کاهش رواناب سطحی و نفوذ عمقی جهت افزایش بهره برداری از آب باران در محل بارش با استفاده از مواد شیمیایی جاذب رطوبت با هدف تامین آب مورد نیاز درختان و کاهش تاثیرات زیان بار خشک سالی انجام شده است. در این پژوهش پس از سفارش تولید مواد جاذب رطوبت، نسبت به پیاده کردن نقشه طرح در سه آزمایش جداگانه هر کدام در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و پنج تیمار شامل صفر (شاهد)، 50، 100، 150 و 200 گرم از مواد نامبرده و برای سه گونه از درختان مثمر شامل بادام، پسته و مو اقدام گردید. سه ویژگی مورد نظر در زنده مانی نهال ها شامل قطر یقه، ارتفاع و میزان تاج پوشش آن ها طی دو سال و در چهار مرحله اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد که گونه های نهال ها با توجه به خصوصیات ژنتیکی و فیزیولوژیکی اختلاف معنی داری در زنده مانی از خود بروز داده اند و گونه مو دارای کمترین زنده مانی و بادام و پسته دارای بیشترین زنده مانی بوده اند. توصیه هایی از جمله ادامه دادن طرح حاضر و اجرای طرح های پژوهشی مشابه در خاک های با بافت سبک و شنی و نیز در کشت گلخانه ای ارایه شده است.