مدل ساختاری ایده پردازی خودکشی بر اساس اعتیاد به شبکه های اجتماعی و بدرفتاری روانی با میانجی گری ذهن آگاهی در نوجوانان

اعتیاد به شبکه های اجتماعی و بدرفتاری روانی با افکار خودکشی در نوجوانان مرتبط است. با این حال نقش واسطه ای ذهن آگاهی در این ارتباط نامشخص است. مطالعه حاضر با هدف بررسی مدل ساختاری ایده پردازی خودکشی بر اساس اعتیاد به شبکه های اجتماعی و بدرفتاری روانی با میانجی گری ذهن آگاهی در نوجوانان انجام شد.

روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی (معادلات ساختاری) است. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه مشغول به تحصیل مدارس دولتی شهر اردبیل در سال تحصیلی 1400 تشکیل دادند. از این جامعه نمونه ای به حجم 170 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به پرسش نامه های ایده پردازی خودکشی Beck، اعتیاد به شبکه های اجتماعی Turel، ذهن آگاهی Brown و بدرفتاری روانی Nash پاسخ دادند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهای SPSS 25 و smartpls.4 استفاده شد.

تعداد 170 آزمودنی با میانگین سنی 29/1±19/15 سال در این پژوهش شرکت داشتند. نتایج مربوط به آزمون معادلات ساختاری نشان داد که ضرایب مسیر مستقیم بدرفتاری روانی بر ایده پردازی خودکشی (001/0=p؛ 31/0=β) و ضرایب مسیر اعتیاد به شبکه های اجتماعی بر ایده پردازی خودکشی (001/0=p؛ 54/0=β) معنادار بود. آزمون معناداری بوت استراپ نشان داد که بدرفتاری روانی (003/0=p؛ 26/0=β) و اعتیاد به شبکه های اجتماعی (005/0=p؛ 11/0=β) با میانجیگری ذهن آگاهی معنادار بود.

نتایج این مطالعه نشان می دهد که علاوه بر اثر مستقیم اعتیاد به شبکه های اجتماعی و بدرفتاری روانی بر ایده پردازی خودکشی، ذهن آگاهی نیز به عنوان متغیر میانجی بر اثرات غیرمستقیم اعتیاد به شبکه های اجتماعی و بدرفتاری روانی بر ایده پردازی خودکشی عمل می کند.