مروری بر بیوفلوتاسیون و بیوفلوکولاسین کانی گالن

در چند دهه اخیر، استفاده از میکروارگانیسم ها و محصولات آنها برای جداسازی زیستی کانی ها، به ویژه بیوفلوتاسیون و بیوفلوکولاسیون، بیشتر مورد توجه محققان و صنایع قرار گرفته است. با توجه به مزایای روش های زیستی، در این پژوهش به بررسی مطالعات انجام گرفته بر روی جداسازی گالن از کانی های معمول همراه آن از جمله اسفالریت، کالکوپیریت و پیریت به کمک میکروارگانیسم ها و ترشحات خارج سلولی آنها و نتایج حاصله پرداخته شده است. بر اساس یافته ها، سلول های باکتریایی گونه تیوباسیلوس، توانایی مناسبی برای بازداشت و فلوکولاسیون انتخابی گالن دارند، لیکن سلول های گونه پلیمیکسا، توانایی بازداشت و فلوکولاسیون انتخابی پایینی داشته و اکثر کانی های سولفیدی حاضر در پالپ را بازداشت یا فلوکوله می کند. به علاوه، سازگار کردن باکتری ها، به ویژه گونه پلیمیکسا با گالن و کانی های همراه، باعث افزایش ترشحات خارج سلولی از جنس پروتیینی یا پلی ساکاریدی خواهد شد. باکتری های سازگار شده باسیلوس سابتیلیس و باسیلوس مگاتریوم، توانایی جداسازی گالن را دارند. با توجه به ماهیت آبرانی پروتیین های خارج سلولی، جذب کمتر آنها بر روی سطح گالن در مقایسه با اسفالریت، باعث شناوری کانی دوم و بازداشت گالن می شود. در مقابل، ترشح بیشتر پروتیین در حضور گالن نسبت به پیریت، در اثر سازگاری، باعث شناوری گالن و بازداشت کانی دوم خواهد شد. همچنین، می توان گفت که تمایل پلی ساکاریدهای خارج سلولی به جذب بر روی گالن و تمایل پروتیین های خارج سلولی به جذب بر روی اسفالریت باعث می شود که در صورت تماس مخلوط این دو کانی با EPS باکتریایی، معمولا گالن بازداشت یا فلوکوله شده و اسفالریت تا حدی شناور شود.