مبانی ادعای نقض حقوق زنان در جمهوری اسلامی ایران از منظر حقوق بشر

پژوهش حاضر با هدف بررسی مبانی ادعای نقض حقوق زنان از سوی ایران، با کاربست شیوه کیفی مبتنی بر گردآوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای (اسنادی) و روش تحلیلی - توصیفی، در صدد پاسخگویی به این سوال است که اتهامات مطرح شده از سوی کشورهای غربی (از جمله آمریکا و برخی کشورهای اروپایی) مبنی بر «ناقض» حقوق بشر بودن جمهوری اسلامی ایران در حوزه زنان، بر چه مبانی ای استوار بوده و چه انتقاداتی دراین خصوص وارد است؟ فرضیه این پژوهش مبین آن است که با استناد به مبانی حقوقی ای چون عدم پذیرش و الحاق به کنوانسیون‎ زنان به جهت وجود تعارضات حقوقی میان حقوق ایران و مفاد این کنوانسیون ، اختلاف در تفاسیر و نیز وجود برخی ابهامات حقوقی و.. می توان به مقابله با ادعاهای مطرح شده پرداخت و تلقی از جمهوری اسلامی ایران به عنوان «ناقض حقوق زنان» را بی اثر نمود و با نقد چنین ادعاهایی، تاکید نمود که ادعای مطرح شده مبنی بر نقض حقوق زنان از سوی ایران، مبنای حقوقی قابل توجه و اثرگذاری در مجامع و محاکم بین المللی نداشته اما در این میان، آنچه در تلاش است این ادعا را بیش ازپیش حقوقی جلوه نماید، مبانی و عواملی سیاسی چون، اعمال نفوذ غرب بر علیه ایران، رویکرد سیاسی و گزینشی نسبت به مقوله حقوق بشر در ایران، اسلام ستیزی و عناد غرب با ایران و.. می باشد که زمینه ساز آن گردیده، هر از چند گاهی، پرونده حقوق بشر ایران در دستور کار نهادهای حقوق بشری و بین المللی قرار گیرد.