ارزیابی تنوع ژنتیکی توده های گیاه دارویی نائین هاوندی بر اساس نشانگرهای پروتئینی و SRAP

در این پژوهش، تنوع ژنتیکی 10 توده مختلف نایین هاوندی با استفاده از نشانگرهای پروتیینی و  SRAP مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله رویشی گیاه از برگ ها، پروتیین و DNA استخراج شد. نتایج پروفایل پروتیینی در مجموع 20 نوار با 15/64 درصد چندشکلی نشان داد. برای ارزیابی تنوع ژنتیکی در سطح DNA، 6 ترکیب آغازگری SRAP مورد استفاده قرار گرفت که در مجموع 583 نوار قابل امتیازدهی مشاهده شد. تعداد 549 نوار آن دارای چندشکلی با میانگین 5/91 برای ترکیبات آغازگری مورد بررسی بود. بیشترین چندشکلی (12/99 درصد) در ترکیب آغازگری E1/M1 و کمترین چندشکلی (21/84 درصد) در ترکیب E2/M2 مشاهده شد. آنالیز خوشه ای، توده ها را در 4 گروه اصلی طبقه بندی نمود. شاخص های تنوع ژنتیکی برای تمام مکان های ژنی از جمله میانگین تنوع ژنتیکی نی (h)با مقدار 27/0 و میانگین شاخص شانون (I)با مقدار 41/0 محاسبه شد. سطح بالایی از تمایز جمعیت (79/0=Gst) و سطح مناسبی از جریان ژنی (3/1=Nm) بین جمعیت های گروه بندی شده برآورد شد. تجزیه واریانس مولکولی نشان داد که واریانس درون جمعیتی (58%) بیشتر از واریانس میان جمعیت ها (42%) است. به طور کلی نتایج مطالعه حاضر، تنوع ژنتیکی بالایی هم در الگوی الکتروفورگرام پروتیین و هم در نوارهای چندشکل تفکیک شده با استفاده از نشانگرهای SRAP با تاکید بر کارآیی بیشتر نشانگرهای SRAP نسبت به نشانگر پروتیین نشان داد که می تواند در انتخاب والدین با فاصله ژنتیکی زیاد جهت تولید جمعیت های در حال تفرق و نقشه یابی در برنامه های دورگ گیری و به نژادی یا بهبود صفات مطلوب و همچنین برای محافظت و مدیریت ژرم پلاسم این گیاه استفاده شود.