تاثیر روش های سنتز تلقیح تر و سل - ژل و حضور هیدروکربن های رقابتی بر اکسایش دی بنزوتیوفن در حضور نانوکاتالیست تیتانیا - سیلیکا

فرآیند گوگردزدایی اکسایشی به کمک کاتالیست های هتروژن به عنوان یک روش مکمل نویدبخش برای فرایند گوگردزدایی هیدروژنی از سوخت های هیدروکربنی مایع جهت حذف ترکیبات گوگردی مقاوم آنها به شمار می رود. در این پژوهش کاتالیست تیتانیا - سیلیکا با بارگذاری 10 درصدوزنی تیتانیا به عنوان فاز فعال، با دو روش ساخت کاتالیست ها یعنی سل - ژل و تلقیح تر سنتز شده و عملکرد آنها در فرآیند گوگردزدایی اکسایشی دی بنزوتیوفن مورد بررسی و مقایسه قرارگرفتند. گوگردزدایی اکسایشی در دمای پایین C° 50 و فشار اتمسفریک و نسبت مولی 5= O/S و مقدار کاتالیست مصرفی 03/0 گرم در 3  گرم سوخت است. به منظور شناسایی بهتر ویژگی های فیزیکی - شیمیایی کاتالیست ها و یافتن رابطه ساختار با عملکرد آنها از آنالیزهای تعیین مشخصات مانند جذب و دفع نیتروژن، تبدیل فوریه مادون قرمز، فلورسانس پرتو ایکس پراش پرتو ایکس بهره گرفته شد.  با مقایسه ی عملکرد نمونه های کاتالیستی  مشخص شد که میزان تبدیل دی بنزوتیوفن در حضور کاتالیست تهیه شده به روش سل - ژل بیشتر بوده به گونه ای که قادر بود در مدت زمان کوتاه 30 دقیقه پس از شروع واکنش به تبدیل 100 درصد دی بنزوتیوفن دست یابد. در ادامه تاثیر حضور ترکیبات رقابت کننده نیتروژن دار (ایندول و کویینولین) و اولفینی (سیکلوهگزن) بر روی فرایند گوگردزدایی اکسایشی دی بنزوتیوفن با کاتالیست بهینه مورد ارزیابی قرار گرفت. بیشترین و کمترین تاثیر منفی به ترتیب برای سیکلوهگزن و کویینولین مشاهده شد.