بررسی نقش قانونمداری کارکنان شرکت در کاهش احتمال ورشکستگی

ورشکستگی به عنوان یک اثر و شرایط بیرونی در نظر گرفته می شوند که منجر به تضعیف وضعیت انعطاف پذیری مالی می گردد. در این پژوهش هدف بررسی ارتباط بین ورشکستگی و قانونمداری در بین کارکنان شرکت های خصوصی شهر خرم آباد است.

این پژوهش از حیث هدف پژوهش کاربردی و از دسته پژوهش های پیمایشی-توصیفی است. در این پژوهش نمونه ای شامل 318 نفر از کارکنان شرکت های خصوصی شهر خرم آباد، از طریق فرمول کوکران، به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه قانون مداری در 2 طبقه و ورشکستگی در 1 بخش جمع آوری شد. شاخص روایی محتوا و پایایی به روش آلفای کرونباخ انجام شد. داده ها با نرم افزارهای پی ال اس و اس پی اس اس تحلیل شد.

نتایج حاصل از پژوهش بیانگر تایید ارتباط بین قانون مداری خاص (521/0= β)، قانون مداری عام (315/0= β) و ورشکستگی می باشد. آماره t مربوط به مسیرهای قانون مداری خاص (01/7 = t) و قانون مداری عام (14/3 = t) بیانگر معناداری ضرایب مسیرها و ارتباط آنها با احتمال ورشکستگی است.

با توجه به ارتباط منفی بین قانون مداری و وضعیت ورشکستگی، می توان ابراز داشت که تمایل افراد به پایبندی به قوانین مرتبط با حوزه های شرکت منجر به کاهش احتمال ورشکستگی شده و در نتیجه، سطح بالایی از انعطاف پذیری مالی را شاهد هستیم