آلودگی هوا و تهدید حقوق کودک؛ رهیافتی بر دوگانه حق بر آموزش و حق بر سلامت

پس از نشست پاندمی و برپایی آموزش حضوری، اینک افزایش آلودگی هوا، بار دیگر، آموزش حضوری را در کشور به چالش کشیده است. پیش از این تفوق آموزش حضوری بر آموزش محض مجازی در مطالعات و بررسی ها مشخص شده است. با این حال تصمیم بر آموزش حضوری در شرایط آلودگی به رغم تامین حق بر آموزش، نقض حق بر سلامت کودکان را به همراه داشته، نزاع میان حق ها و اختلاف رویکردها را برمی انگیزد. این تحقیق با هدف چاره جویی برای حل این دوگانه ملی به انجام خواهد رسید.

تحقیق حاضر به روش توصیفی تحلیلی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و گزارش های علمی انجام می شود.

با اذعان به اینکه حق بر سلامت از حقوق اساسی کودکان و مقدم بر حق آموزش تلقی می شود، لازم است با اجتناب از اظهار نظرهای شتاب زده و یکسویه، ضمن تشکیل کارگروهی علمی به عنوان بازوی مشورتی کمیته/ کارگروه اضطرار یا مستقیما طرف مشورت ریاست جمهوری، شامل نمایندگان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، وزارت آموزش و پرورش، سازمان حفاظت محیط زیست و نماینده ویژه رییس جمهور با تخصص حقوق کودک، ضمن تعیین مضرات و تهدیدات بالقوه و بالفعل ناشی از قرارگرفتن در معرض آلودگی برای دانش آموزان در موازنه با اثرات محرومیت از آموزش حضوری و همچنین با نظرداشت امکانات محیطی، شرایط مدارس و ظرفیت آموزش غیر حضوری، همراه با پایش نظرات کودکان و والدین به ویژه از طریق انجمن های اولیاء و شوراهای دانش آموزی، نسبت به اتخاذ تصمیم گیری های منطقی و علمی در این زمینه مبادرت شود.

رویکرد آموزش تلفیقی نیمه حضوری (حضوری غیر حضوری) با برنامه ای مدون و منسجم که تاثیرات مطلوب آن بر ارتقای وضعیت آموزش توام با کاهش هزینه ها و مخاطرات آموزش حضوری، مبرهن است، رهیافتی برای آشتی حق بر آموزش و حق بر سلامت کودکان ایران زمین خواهد بود.