تاثیر توانمندسازی معماری و مرمت بافت روستایی بر ارتقاء کیفی گردشگری بوم گرا؛ نمونه موردی: روستای صراخیه تالاب شادگان

گردشگری روستایی از انواع مهم گردشگری بوم گرا است. که قابلیت شگرفی در توسعه و ارتقاء منطقه دارد. معماری بومی و بافت روستایی از اساسی ترین عوامل سازنده زیرساخت های گردشگری است. با توانمندسازی معماری و بافت روستایی می توان بر ارتقاء کیفی گردشگری بوم گرا تاثیر گذاشت. صنعت گردشگری بوم گرا و مرمت و احیاء معماری و بافت روستایی، مکمل یکدیگر در جهت توانمندکردن روستاها هستند. روستای صراخیه شادگان به دلیل استقرار در تالاب و با تکیه بر فرهنگ، هنر و دانش بومی، دارای پتانسیل زیادی برای توانمند سازی معماری محلی و بافت روستایی در جهت جذب و ارتقاء سطح کیفی گردشگری بوم گرا است. که با فراهم و تکمیل کردن تجهیزات روستایی و احیاء و مرمت معماری ابنیه و بافت روستایی صراخیه، این مهم امکان پذیر می گردد. آداب و رسوم بومی محلی، هنر و معماری منطقه، ایجاد زیرساخت های بوم گردی، ساختار بومی محصولات و خدمات گردشگری همراه با ارایه طرح پیشنهادی از جمله تمهیدات و نتایج حاصل از مرمت و احیاء معماری بومی در جذب گردشگر و تقویت و تکمیل تجهیزات بافت روستاهای تالاب شادگان در معرفی روستاها به عنوان مراکز گردشگری بوم گرا می باشد. در این پژوهش سعی شده، ضمن بررسی اجمالی اصول و مبانی مرمت و احیاء معماری بومی با تاکید بر معماری روستایی و چگونگی توانمندسازی بافت های روستایی با نگاهی به تجارب موفق گردشگری بوم گرا در ایران و جهان، به بررسی نحوه توانمندسازی معماری و بافت روستایی در آبادی صراخیه واقع در تالاب شادگان پرداخته شود.