طراحی مدل راهکارهای بهبود نظام باشگاه داری ورزش حرفه ای ایران با تاکید بر قراردادهای ورزشی

پژوهش حاضر باهدف طراحی مدل راهکارهای بهبود نظام باشگاه داری ورزش حرفه ای ایران با تاکید بر قراردادهای ورزشی اجرا گردید. پژوهش حاضر ازلحاظ هدف کاربردی، روش تحقیق، آمیخته از نوع اکتشافی متوالی و شیوه گردآوری پیمایشی بود. جامعه آماری در بخش کیفی را صاحب نظران شامل می شوند که این افراد، به صورت هدفمند از نوع معیاری، برای مصاحبه های کیفی در موضوع پژوهش انتخاب گردید (13 نفر) و تا حد اشباع نظری ادامه یافت. جامعه آماری بخش کمی شامل همان گروه بخش کیفی با تعداد بیشتر می باشد. از بین 122 نمونه پژوهش، 81 پرسشنامه صحیح مورد تحلیل قرار گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات در پژوهش حاضر مصاحبه نیمه ساختاریافته و پرسشنامه محقق ساخته بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده های پژوهش حاضر از کدگذاری در بخش کیفی و از روش معادلات ساختاری در بخش کمی استفاده گردید. در بخش کیفی پژوهش مشخص گردید که مقوله ها در قالب 20 کد مفهومی و 3 مقوله اصلی استخراج شد. در بخش کمی نیز مشخص گردید که هر 3 مقوله اصلی پژوهش (مدیریتی، دانشی و نیروی انسانی) از برازش مناسبی برخوردار است. به مدیران باشگاه های ورزشی توصیه می شود که از دانش حقوقی لازم در زمینه قراردادهای ورزشی آگاهی یابند که می توانند از مشاوران حقوقی در باشگاه خود بهره گیرند.