بررسی سطح سرمی اینترلوکین های 10 و 12 در بیماران مبتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری (مطالعه موردی-شاهدی) در شهر میاندوآب

سنجش میزان و تولید سایتوکاین ها به ویژه اینترلوکین های 10 و 12 ابزار مهمی در بررسی پاسخ های ایمنی در برابر محرک هایی نظیر عوامل بیماری زا از جمله هلیکوباکتر پیلوری می باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان اینترلوکین های 10 و 12 در بیماران مبتال به هلیکوباکترپیلوری و مقایسه آن با افراد سالم به منظور یافتن ارتباط مقادیر آنها با بروز بیماری و گسترش آن می باشد.

نمونه سرم 66 فرد مبتال از نظر سرولوژی IgM ضد هلیکوباکترپیلوری، توسط روش االیزا مورد بررسی قرار گرفت و در مجموع، 61 بیمار حایز شرایط مورد سنجش غلظت سرمی اینترلوکین 10 و 12 بوسیله کیت اختصاصی االیزا سنجش سرمی شدند. در این مطالعه از آزمون های test-T و تحلیل واریانس دوطرفه (ANOVA way-Two) با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ورژن 21 تجزیه و تحلیل آماری شدند.

نتایج این مطالعه نشان داد که سطح 12-IL و 10-IL در سرم بیماران مبتال به هلیکوباکتر پ یلوری بیشتر از افراد سالم است. و این احتماال نشان دهنده نقش محافظتی این سیتوکین ها در بیماران است.

با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت در افراد مبتال به هلیکوباکتر پیلوری، با افزایش میزان سطح سرمی اینترلوکین 10 و 12عملکرد بیولوژیکی آنها، موجب پیشرفت بیماری شده و موجب اختالل در سیستم ایمنی بدن می گردد.