تعیین اثربخشی طرح واره درمانی بر درماندگی روان شناختی، عدم تحمل بلاتکلیفی و خودتنظیمی هیجانی در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به انجمن ام اس تهران

بیماران مبتلا به ام اس با چالش های جسمانی، روانی، عاطفی و اجتماعی بسیاری روبه رو می شوند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی طرح واره درمانی بر درماندگی روان شناختی و عدم تحمل بلاتکلیفی و خودتنظیمی هیجانی در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به انجمن ام اس شهر تهران انجام شد.

روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری این مطالعه را زنان مبتلا به ام اس به تعداد 4816 نفر تشکیل دادند که در سال 1398 به منظور مشاوره و درمان به انجمن ام اس شهر تهران مراجعه کردند. بدین ترتیب، براساس فهرست ارایه شده ازسوی انجمن ام اس شهر تهران، درنهایت سی نفر به طور داوطلبانه وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی در دو گروه پانزده نفره آزمایش و گواه قرار گرفتند. شرکت کنندگان به مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی (فریستون و همکاران، 1994) و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (لاویباند و لاویباند، 1995) و پرسش نامه سبک های عاطفی (هافمن و کاشدن، 2010) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون پاسخ دادند. فقط گروه طرح واره درمانی، طی هشت جلسه 45دقیقه ای مداخله گروهی را دریافت کرد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و روش تحلیل کوواریانس تک متغیره در سطح معناداری 0٫05 ازطریق نرم افزار SPSS نسخه 24 انجام پذیرفت.

نتایج نشان داد، طرح واره درمانی بر کاهش مولفه های متغیر درماندگی روان شناختی شامل استرس و اضطراب و افسردگی (0٫001>p)، کاهش مولفه های متغیر عدم تحمل بلاتکلیفی شامل استرس آمیزبودن بلاتکلیفی، ناتوانی برای انجام عمل، منفی بودن رویدادهای غیرمنتظره و اجتناب از آن ها و بلاتکلیفی درمورد آینده (0٫001>p) و افزایش مولفه های متغیر خودتنظیمی هیجانی شامل پنهان کاری و سازش کاری و تحمل (0٫001>p) در زنان گروه آزمایش مبتلا به ام اس موثر بود.

براساس یافته های پژوهش، طرح واره درمانی بر کاهش درماندگی روان شناختی و کاهش عدم تحمل بلاتکلیفی و افزایش خودتنظیمی هیجانی زنان مبتلا به ام اس موثر است و می توان از این درمان برای بهبود مشکلات روان شناختی بیماران مبتلا به ام اس استفاده کرد.