تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر استرس، سندرم توجهی شناختی و هموگلوبین گلیکوزیله بیماران دیابتی نوع دو

دیابت از بیماری های مزمن بسیار شایع و پرهزینه است که بر وضعیت روان شناختی بیماران تغییراتی ایجاد می کند؛ ازاین رو پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر استرس، سندرم توجهی شناختی و هموگلوبین گلیکوزیله بیماران دیابتی نوع دو انجام شد.

این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش را تمامی افراد مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز بهداشت شهر حاجی آباد زیرکوه در پاییز سال 1398 تشکیل دادند. از بین آن ها سی نفر داوطلب واجد شرایط وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی در دو گروه پانزده نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند. به منظور جمع آوری داده های لازم از مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (لاویبوند و لاویبوند، 1995) و مقیاس سندرم توجهی شناختی (ولز، 2009) و آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله با دستگاه اتو آنالایزر به عنوان پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. سپس گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد هیز و همکاران (2011) را در هشت جلسه نوددقیقه ای دریافت کرد و برای گروه گواه آموزشی ارایه نشد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 و تحلیل کوواریانس چندمتغیره در سطح معنا داری 0٫01=α صورت گرفت.

نتایج نشان داد، بعد از تعدیل نمرات پس آزمون بر نمرات پیش آزمون، میانگین نمرات استرس، سندرم توجهی شناختی و هموگلوبین گلیکوزیله در گروه آزمایش درمقایسه با گروه گواه به طور معنا داری کاهش یافته است (0٫001>p).

براساس این یافته ها می توان گفت، آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش استرس، سندرم توجهی شناختی و هموگلوبین گلیکوزیله بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تاثیرگذار است.