اعتباریابی و رواسازی شاخص واکنش پذیری عاطفی (ارزیابی تحریکپذیری توسط درمانگر)

در دوران کودکی یکی از عناصر مهم زمینه ساز مشکلات رفتاری و هیجانی خلق وخو است. هدف از پژوهش حاضر اعتباریابی و رواسازی شاخص واکنش پذیری عاطفی: ارزیابی تحریک پذیری توسط درمانگر در شهر مشهد بود.

روش پژوهش از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش شامل 300 نفر از والدین و دانش آموزان پسر 8 تا 15 ساله شهر مشهد، مبتلا به اختلال بی نظمی خلق اخلال گر مراجعه کننده به کلینیک های روا ن شناسی و مشاوره فعال در زمینه کودک و نوجوان در شهر مشهد بود که بر اساس مصاحبه بالینی و مصاحبه تشخیصی نیمه ساختاریافته K-SADS-PL (2016) توسط روان شناس بالینی تشخیص اختلال بی نظمی خلق اخلال گر را دریافت نموده که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه واکنش پذیری عاطفی بالینی (ارزیابی تحریک پذیری) پاسخ دادند.

جهت بررسی پایایی با استفاده از نرم افزار SPSS به روش آمیخته (کیفی کمی) از روش همسانی درونی به شیوه آلفای کرونباخ و بازآزمایی وجهت بررسی روایی سازه از نرم افزار Lisrel از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی و جهت بررسی روایی همگرا از روش شاخص روایی همگرا (AVE) استفاده شد. مقادیر آلفای کرونباخ برای کل ارزیابی بالینی واکنش پذیری عاطفی برابر با 77/0 و برای خرده مقیاس های طغیان خلق، خلق وخوی تحریک پذیر و آسیب پذیری به ترتیب 85/0، 63/0، 72/0 و نتایج بازآزمایی برابر با 73/0 به دست آمد. نتایج اجرای تحلیل عاملی تاییدی نیز نشان داد که ساختار 3 عاملی مقیاس ارزیابی بالینی خلق و تحریک پذیری از برازش مناسبی برخوردار است. (92/0NFI=،90/0NNFI=، 91/0CFI=، 93/0IFI=، 96/0GFI=،93/0 AGFI=، 059/0 RMSEA=، 127df=، 08/362 X2=، 85/2= X2/df).

بحث و نتیجه ‏گیری:

 یافته های این پژوهش نشان داد که پرسشنامه ارزیابی بالینی واکنش پذیری عاطفی ابزاری مناسب جهت ارزیابی اختلال بی نظمی خلقی اخلال گرانه کودکان خواهد بود و ابزاری معتبر و روا در ایران است.