مروری بر کاربرد فناوری نانو در بهبود ماندگاری و کیفیت میوه ها و سبزیجات

ماهیت فسادپذیر میوه ها و سبزیجات، سبب محدودیت نگهداری پس از برداشت آن ها در شرایط طبیعی می گردد؛ بنابراین مدیریت پس از برداشت این محصولات، به منظور کاهش تلفات و تضمین عرضه جهانی آن ها، ضروری است. فناوری نانو از تکنیک های نوظهور نگهداری در صنایع مختلف از جمله صنایع غذایی بوده که تاکنون در بخش های مختلف صنعت غذا از جمله تولید، فرآوری و بسته بندی، کاربردهای نوآورانه ی گسترده ای داشته است. در این مطالعه روش های مرسوم نگهداری پس از برداشت و محدودیت های آن ها مطرح شده و به کارگیری نانو فناوری هایی مانند نانوذرات، نانوپوشش، نانولمینیت، نانوحسگر و نانوزیست حسگر جهت افزایش کیفیت و انبارمانی میوه ها و سبزیجات مورد بررسی قرار گرفته است. نانوذرات، به عنوان یک سامانه ی فعال، کاربرد گسترده ای داشته که از شاخص ترین آن ها می توان به خواص ضدمیکروبی اشاره کرد. پوشش نانو و نانولمینیت ها با عملکرد ممانعتی خود، سبب حفظ کیفیت و افزایش ماندگاری محصولات غذایی می شوند و به منظور کنترل تغییرات کیفی و تشخیص عوامل بیماری زا، سموم، آفت کش ها و سایر مواد خارجی از نانوزیست و نانوزیست حسگر استفاده می شود. بنابراین، با توسعه فناوری نانو، می توان انتظار داشت که این دانش، در مراحل ذخیره سازی، حمل و نقل و فرآوری محصولات پس از برداشت، با ارایه قابلیت های منحصر به فرد و مشخص نسبت به روش های مرسوم، راه را برای رفع موانع متعدد در بخش کشاورزی هموارتر کند.