معرفت فطری توحیدی «ولهی» خداوند متعال

در نوشتار معرفت فطری توحیدی خداوند متعال از دیدگاه تبیین " عدم عینیت اسماء و صفات با ذات"  بر مبنای تذکر  به واقعیت " غیریت "و نیز اشاره به جایگاه اسماء و صفات دراین نوع از معرفت بالآیه ،  به معرفتی توحیدی با ویژگی " ولهی " اشاره گردید . در آنجا اشاره شد که نتیجه این معرفت توحیدی با این ویژگی خاص" ولهی " از طریق آیات و اسماء و صفات علی رغم  لحاظ واقعیت مخلوقات و از جمله صفات و اسماء بعنوان " اغیار" ،  تسبیح و تنزیه صرف و نفی تشبیه می باشد .
در این  نوشتار به این ویژگی خاص معرفت توحیدی یعنی " ولهی " بودن آن از طریق تحلیل لغوی لفظ جلاله " الله " و نیز از دیدگاه هماهنگی این تحلیل لغوی با مستندات روایی در تعریف "  توحید " اشاره می گردد . ضمن این تبیین به مغایرت " توحید اطلاقی " یا " توحید ذاتی " با  "توحید حقیقی"  از طریق تمایز آن با این ویژگی " ولهی " تذکر داده می شود  .
در نهایت آشکار می گردد که نظریه " تنزیه بهمراه تشبیه " در معرفت توحیدی از دیدگاه شاخه عرفان علوم بشری اولا یک تناقض آشکار است که این تناقض آشکار شهادتی بر ابطال  " توحید اطلاقی " محسوب می گردد . دوم آنکه این نظریه تنها " تشبیه صرف " است که با " نفی تشبیه " و " تنزیه صرف " در " توحید حقیقی " شرع  کاملا مغایرت دارد .