معناپردازی همگرایی دیجیتال به سوی ارتباطی پایدار: بررسی موردی اپلیکیشین های غذا در ارتباط بینامتنی با اینستاگرام

همگرایی دیجیتال، به عنوان فعالیت جسمانی خوردن همراه با یک فرد (به صورت آنلاین یا آفلاین) با استفاده از اپلیکیشن های خوراک به وسیله بینامتنیت اینستاگرام به سوی ارتباطی پایدار، مستلزم استفاده از مدل تلفیقی پیکره بنیاد در چارچوب تحلیل گفتمان تعاملی چندشیوه است. این مدل ما را قادر می سازد تا مناظره حل ناپذیر میان کنش های اجتماعی و ابزارهای بیناکنش گر را بررسی کنیم. معناپردازی همگرایی دیجیتال ایرانی نگرش هایی را برای در نظر گرفتن ذایقه معنادار کاربر و عادات های آن ها فراهم می آورد که مبتنی بر نظام خوراک، از جمله انتخاب نوع غذا، روش های آماده سازی، ترتیب و شیوه غذا خوردن است. یافته ها نشان داد که هر چند اپلیکیشن های ایزی-پز و مامان-پز با بهره گیری از بینامتنیت اینستاگرام کنش های تعاملی اینستاگرام را برای سازوکارهای تعاملی اینستاگرام، بر برگزاری مراسم و چالش گسترش هم گرایی آفلاین تاکید دارند، هم گرایی آنلاین در اپلیکیشن مستر تیستر با اینفلوینسری و در اپلیکیشن مایی با موکبانگ گسترش می یافت. همچنین، اپلیکیشن های دلینو و اسنپ فود با تجهیز سازوکار های تحویل غذا به افراد، از کنش های بیناکنش گری در اجرای همگرایی آنلاین-به-آفلاین بهره می برند.