ارائه مدل مدیریت واحد بحران های شهر هوشمند از منظر پدافند غیرعامل مبتنی بر شیوه های AHP و ANFIS

امروزه رشد جمعیت و به تبع آن افزایش تمایل به شهرنشینی، به خصوص در کشورهای درحال توسعه، موجب بروز مشکلات محیط زیستی، اقتصادی، اجتماعی و امنیتی شده است که ادامه وضع موجود، امکان توسعه پایدار شهری را ناممکن می سازد. از طرفی، طی سالیان اخیر، توجه به مباحث پدافند غیرعامل در بسیاری از کشورها موردتوجه قرار گرفته است. اینجاست که شهر هوشمند به عنوان راه حل ایده آل مقابله با چالش های ناشی از شهرنشینی مطرح می گردد. در این پژوهش، ابتدا معیارهای مهم مدیریت واحد بحران های شهر هوشمند با تاکید بر پدافند غیرعامل شناسایی گردید و میزان اهمیت هریک از آن ها مشخص شد و سپس نتایج آن ها مورد بررسی قرار گرفت. روش گردآوری اطلاعات در پژوهش حاضر، از نوع توصیفی- تحلیلی بر پایه مطالعات کتابخانه ای است. اطلاعات لازم در این پژوهش، با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و همچنین، ضمن تکمیل چک لیست به صورت کیفی جمع آوری شده و پس ازآن برای انجام محاسبات ازنظر کارشناسان خبره درزمینه پدافند غیرعامل و شهرهوشمند استفاده شد.سپس با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی AHP، شاخص های تعیین شده،امتیازدهی و رتبه بندی گردیدند و درادامه با استفاده از نرم افزار MATLAB R2021b، اقدام به کدنویسی روش سیستم استنتاج فازی-عصبی تطبیقی (ANFIS)،شد که درنهایت منجر به طراحی و ارایه مدل مدیریت واحد بحران های شهر هوشمند از منظر پدافند غیرعامل گردید. یافته های حاصل از پژوهش حاضر مبتنی بر شیوه های AHP و ANFIS، نشان از اهمیت ایمن سازی اینترنت اشیا (IoT)، ایمن سازی محیط، ایمن سازی شبکه، کنترل پذیرش شبکه، ایجاد نرم افزار مجازی سازی در سطح سیستم عامل (کانتینر)، کاهش تهدید و اصلاح، و تجزیه وتحلیل و اقدام در بحث مدیریت واحد بحران های شهر هوشمند از منظر پدافند غیرعامل دارد.