مقایسه علل تجرد و تاخیر ازدواج در میان دانشجویان دختر و پسر با تاکید بر سبک های دلبستگی

هدف پژوهش حاضر مقایسه علل تجرد و تاخیر ازدواج در میان دانشجویان دختر و پسر با تاکید بر سبک های دلبستگی است. طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع پیمایشی و همچنین از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانشجویان مجرد دانشگاه های دولتی و غیردولتی شهر تهران که در سال تحصیلی 1395- 1396 مشغول تحصیل می باشند که با استفاده از شیوه ی نمونه گیری خوشه ای 300 نفر انتخاب شدند (150 نفر دختر- 150 نفر پسر). ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های رغبت سنج ازدواج (پرساد)، دلبستگی کولینز و رید برای بررسی علل تجرد و پرسشنامه محقق ساخته تاخیر سنج ازدواج برای بررسی تاخیر در ازدواج بود. داده ها با استفاده آزمون تحلیل واریانس چند متغیری و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که در دانشجویان دختر عوامل حقوقی و در دانشجویان پسر عوامل فرهنگی به طورمعناداری جزء عوامل تاخیر در ازدواج می باشند. همچنین نتایج نشان داد که نوع سبک های دلبستگی افراد 1/5 درصد واریانس رغبت به ازدواج را تبیین می کند. به طورکلی نتایج پژوهش حاضر بیانگر آن است که افراد با با سبک دلبستگی ایمن، رغبت بیشتری برای ازدواج کردن دارند. از این رو تلاش در جهت آموزش پیشگیرانه به والدین برای ایجاد سبک دلبستگی ایمن در فرزندان و ارایه ی راهکارهایی به منظور اصلاح سبک دلبستگی جوانان همراه با سیاست گذاری  مسیولان این حوزه در جهت رفع موانع حقوقی و فرهنگی ازدواج جوانان، در افزایش رغبت به ازدواج و کاهش سن آن موثر خواهد بود.