بررسی حوزه رسانه های ارتباطی و اطلاعاتی حریم خصوصی زوجین مبتنی بر حقوق اسلامی

امروزه حریم خصوصی افراد به عنوان یکی از حقوق بنیادین انسانی به خوبی پذیرفته شده است و حتی در موارد متعددی چه در عرصه بین الملل چه در عرصه های داخلی رعایت این حریم به عنوان یک قاعده اصلی مبنای قانون گذاری قرار گرفته است. علی رغم پذیرش کلی لزوم رعایت حریم خصوصی انسان ها، این موضوع در برخی از روابط بشری به علت ماهیت ویژه و چالش برانگیزشان مسیله برانگیز شده است. یکی از آن روابط پیوند زناشویی زوجین است که به علت ماهیت ویژه اش باعث تغییر نوع حریم های مابین زوجین می شود. یکی از آن زمینه ها حریم خصوصی زوجین در وسایل ارتباطی و در راستای آن، حریم اطلاعاتی آنان است. پرسش اصلی این است که آیا زوجین می توانند وارد در حریم ارتباطی و اطلاعاتی یکدیگر شوند و اطلاعاتی را که از این طریق به دست می آورند چه در جهت تحکیم خانواده چه بر علیه طرف مقابل استفاده کنند؟ در این رابطه نظرهای متفاوتی مطرح می شود؛ برخی معتقدند اقتضای حقوق و تکالیف ناشی از زوجیت، مخصوصا زوجیت آن گونه که در دین اسلام تعریف شده است این است که چنین حریمی مابین زوجین وجود نداشته باشد و به طورکلی آن را بین زوجین نفی می کنند. برخی نیز با استناد به اینکه حریم خصوصی یک حق بنیادین بشری است و قابل نقض یا تقیید نیست آن را مطلقا بین زن و شوهر مانند اشخاص ثالث لازم الرعایه می دانند. برخی نیز با پذیرش کلی لزوم وجود حدی از حریم خصوصی مابین زوجین، حدود آن را با توجه به حقوق و تکالیف زوجیت و اصل مصلحت تحکیم خانواده قابل تقیید و تغییر می دانند. سعی نگارنده در این نوشتار بر این است که با روش توصیفی و تحلیلی به بررسی حریم خصوصی زوجین در حوزه رسانه های ارتباطی و اطلاعاتی بپردازد.