بررسی ماهیت و چیستی ایمان کامل و خالص در شرح نهج البلاغه از دیدگاه ابن میثم بحرانی

ایمان دارای دو قسم:ایمان به حق که معرفت قلبی،اقرار به زبان وعمل به ارکان یعنی صبر،یقین،عدل وجهاد است. و ایمان به باطل که همان کفر بوده و شعبی دارد از جمله:وسوسه گری وکنجکاوی نابجا،ستیزه جویی و جدل، انحراف از حق، و لجاجت ودشمنی با حق و ناسازگاری و لازمه شناخت ایمان کامل نیز شناخت کفر و شک و اصول و فروعات آنها می باشد.ایمان متعلق دین و اطاعت است، وعلم دین همراه با اعتقاد والتزام عملی است. ایمان تصدیق گزاره های اسلام یعنی ایمان به خدا،علم غیب، ملایکه، حضرت رسول aو انبیاء پیشین، قرآن وکتاب الله، امامت، و معاد است، که البته مربوط به حکمت عملی واخلاقیات بوده وعلمی مسموع، که باید مطبوع ومبتنی بر فطرت باشد و ایمانی صادق است که به آنچه در نزد پروردگار است، مطمین تر باشد ازآنچه در دست خود دارد و هدف نهایی آن کمال نفس آدمی در تصدیق توحید خداوند وتوکل است که از آن باعنوان ایمان خالص یاد می شود، که در این نوشتار به روش ترتیبی، موضوعی وتوصیفی به بررسی ماهیت وچیستی ایمان در شرح نهج البلاغه ابن میثم بحرانی پرداخته شده است.