اثربخشی آموزش مجازی ریاضی با دست ورزی بر میزان یادگیری ریاضیات دانش آموزان پسر پایه پنجم ابتدایی با اختلال یادگیری ریاضی در پاندمی کرونا

اختلال یادگیری ریاضی یکی از شایع ترین اختلالات عصبی-تحولی است، لذا آموزش ریاضی در دوره ابتدایی یکی از مهم ترین مشکلات معلمان است که این مساله در پاندمی کووید-19 که منجر به آموزش مجازی شد، به چالشی جدی تبدیل شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مجازی با دست ورزی بر میزان یادگیری ریاضی دانش آموزان پسر پایه پنجم ابتدایی با اختلال یادگیری در پاندمی کرونا اجرا شد.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمام دانش آموزان پسر پایه پنجم دوره ابتدایی شهر کرج در سال تحصیلی 1401-1400 بود که اختلال یادگیری ریاضی داشتند. نمونه آماری شامل 20 نفر از دانش آموزان پایه پنجم دبستان بیستم فروردین شهر کرج به روش دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (10 نفر گروه آزمایش و 10 نفر گروه کنترل) جایگزینی شدند. ابزار گردآوری داده های پژوهش شامل آزمون هوش وکسلر کودکان (1949)، آزمون ریاضی کی مت (1988) و آزمون یادگیری ریاضی محقق ساخته بود. داده ها به روش تحلیل کواریانس تک متغیری و با استفاده از نرم افزار SPSS26 تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که آموزش مجازی به روش دست ورزی بر یادگیری ریاضی دانش آموزان با اختلال یادگیری ریاضی که این برنامه را دریافت کرده بودند در مقایسه با دانش آموزانی که این برنامه را دریافت نکرده بودند، تاثیر معنی داری داشت، به طوریکه موجب افزایش 81 درصدی نمرات یادگیری ریاضی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد (0001/0> P، 946/8=F).

به کارگیری روش دست ورزی بر یادگیری ریاضی دانش آموزان با اختلال یادگیری ریاضی پایه پنجم ابتدایی در آموزش مجازی موثر است.