مقایسه میزان جذب امواج راداری دو ماده با ضریب نفوذپذیری مغناطیسی و ضریب دی الکتریک بالا با استفاده از دستگاه تحلیل گر شبکه

جاذب های الکترومغناطیسی با جذب امواج و تبدیل آن ها به دیگر انرژی ها، شدت تابش امواج الکترومغناطیسی را کاهش می دهند. عملکرد این جاذب ها از دو جنبه، حداقل واکنش روی سطح از مواد، که این امر به تطابق امپدانس بین سطح ماده و فضای آزاد درون ماده نیاز دارد و همچنین تبدیل امواج تابشی الکترومغناطیسی به سایر اشکال انرژی قابل بررسی است. لذا برای تطابق امپدانس به استفاده از روابط پیچیده بین ضریب دی الکتریک و نفوذپذیری ماده نیاز است. لذا در این تحقیق، دو ماده متفاوت مهم با ضریب دی الکتریک بالا (Ba0.7Sr0.3TiO3) و ضریب نفوذپذیری مغناطیسی بالا (فریت Mn0.5Zn0.5Fe2O4) که از مواد مهم برای مواد جاذب امواج راداری می باشد را انتخاب نموده و با استوکیومتری معین به روش سل-ژل سنتز شدند. جهت مطالعه ساختار فازی تشکیل شده و همچنین تخمین اندازه بلورک ها و مشاهده مورفولوژی آن ها اندازه گیری های پراش اشعه ایکس و میکروسکپ الکترونی روبشی انجام شد. برای بررسی میزان جذب امواج راداری از نانوپودرهای تهیه شده رنگ دانه مخصوص آن ها را با رزین اپوکسی کر 828 تهیه و بر روی سطح بدون جاذب لایه نشانی شد و مقدار جذب امواج راداری آن ها با استفاده از دستگاه تحلیل گر شبکه در محدوده    GHz 12-8 موردبررسی قرار گرفته است.