توسعه ی اشتغال پذیری دانش آموختگان دانشگاهی: تجربه های بین المللی و ارائه ی الگو

یکی از علل عدم تحقق اشتغال پذیری، عدم وجود الگوهای مناسب برای توسعه ی اشتغال پذیری است. اشتغال پذیری فرایندی است که تنها متاثر از آموزش نیست و مجموعه ای از عوامل و مولفه ها بر آن تاثیرگذارند و لازم است کلیه ی عوامل موثر بر این فرایند و همچنین روابط بین آنها تحت عنوان الگوی توسعه ی اشتغال پذیری موردتوجه قرار گیرد. هدف این پژوهش ارایه ی الگوی توسعه ی اشتغال پذیری با توجه به تجارب بین المللی و در نظر گرفتن عوامل درون دانشگاهی و برون دانشگاهی است. پژوهش با استفاده از طرح پژوهش غیرآزمایشی و روش تحلیل محتوای کیفی یا انباشت نگاشتی از طریق سند کاوی انجام شد. تجربه ها و الگوهای مختلف بین المللی و ملی توسعه ی اشتغال پذیری بررسی و مولفه های توسعه ی اشتغال پذیری شناسایی شد و الگوی توسعه ی اشتغال پذیری ارایه شد. روایی صوری و محتوایی مولفه ها و الگوی پیشنهادی توسط نظرات و پیشنهاد های اصلاحی اساتید راهنما و مشاور تایید شد. بر اساس نتایج پژوهش دارایی های اشتغال پذیری در اثر تعامل مولفه های مهارت های اشتغال پذیری، شایستگی های تخصصی، مهارت های مدیریت شغلی و فعالیت های فوق برنامه با یادگیری مادام العمر کسب می گردند و با گذر از مرحله ی انتقال به زندگی کاری اشتغال حاصل می شود. الگوی ارایه شده ی عوامل درون دانشگاهی (نوع آموزش های ارایه شده  عمومی-مهارتی)، برنامه ی درسی، رشته ی تحصیلی، پداگوژی را در کنار عوامل برون دانشگاهی مانند عوامل اقتصادی، فرهنگی-اجتماعی تاثیرگذار بر روش های استخدام و همچنین فراهم ساختن فرصت های شغلی و انگیزه و تمایل به اشتغال و کارآفرینی را شامل می شود. در الگوی پیشنهادی، فرایند اشتغال پذیری توسط رصد اشتغال و ارایه ی بازخورد بازبینی، به روزرسانی و به سازی می گردد.