بررسی نقش میانجی گری خودکارآمدی بر رابطه بین بهداشت روانی و اهمال کاری معلمان تربیت بدنی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی گری خودکارآمدی بر رابطه بین بهداشت روانی و اهمال کاری معلمان تربیت بدنی تدوین شده است. روش تحقیق توصیفی، مبتنی بر مدل معادلات ساختاری بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی معلمان تربیت بدنی شهر گرگان بودند (175 نفر) که بر اساس روش نمونه گیری تمام شمار 161 نفر به به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه خودکارآمدی شرر (1982) (886/0=α)، سلامت روان (883/0=α) (1979) (GHQ)  و اهمال کاری (1991) (962/0=α) استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از آزمون همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار Amos استفاده شد. بر اساس یافته های پژوهش بهداشت روانی بر اهمال کاری (001/0=Sig، 378/4t=) و خودکارآمدی (001/0=Sig، 698/4t=-) اثر مثبت و خودکارآمدی بر اهمال کاری (001/0=Sig، 896/3-t=) دبیران تربیت بدنی شهر گرگان اثر منفی معناداری داشته است. همچنین، نتایج معادلات ساختاری نشان داد بهداشت روانی از طریق متغیر میانجی خودکارآمدی بر اهمال کاری دبیران تربیت بدنی شهر گرگان اثر مثبت معناداری دارد و مدل ارتباطی مرکب از متغیرهای تحقیق دارای برازش لازم است.