بررسی ارتباط کیفیت تدریس استادان در گرایش با تفکر انتقادی دانشجویان رشته جغرافیا دانشگاه کردستان

کیفیت تدریس یکی از مهم ترین مسایل در دانشگاه ها و مراکز آموزشی محسوب می شود که در سالیان اخیر توجه بسیاری از نظریه پردازان را به خود اختصاص داده است. تحقیق حاضر به بررسی ارتباط کیفیت تدریس استادان در گرایش دانشجویان رشته جغرافیا به تفکر انتقادی در دانشگاه کردستان می پردازد. روش این تحقیق از لحاظ هدف (کاربردی) و از نظر ماهیت و روش (توصیفی- پیمایشی) است. جامعه آماری، شامل کلیه دانشجویان رشته جغرافیا در دانشگاه کردستان (کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری) می باشد و پرسش نامه در سال تحصیلی 1401-1400 تکمیل شده است. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران تعیین شد و 244 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده برآورد گردید. روایی صوری و پایایی پرسش نامه را به ترتیب استادان دانشگاه علوم تربیتی و جغرافیا تایید کردند. دامنه ضرایب آلفای کرونباخ بین 7/0 تا 95/0 به دست آمد. داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS 26 تجزیه وتحلیل شدند و برای برازش مدل اندازه گیری از مدل معادلات ساختاری SmartPLS3 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین کیفیت تدریس استادان در گرایش دانشجویان رشته جغرافیا به تفکر انتقادی رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از مدل نشان داد که متغیر کیفیت تدریس توانسته (64 درصد) از تغییرات تفکر انتقادی را تبیین کند. از بین ابعاد کیفیت تدریس، تاثیر مشاهده شده از بیشترین به کمترین به ترتیب مربوط به مهارت تدریس، عملکرد یادگیری، محتوا، تدوین طرح، مدیریت کلاس، مهارت استاد و راهنمایی و مشاوره در بین گرایش دانشجویان رشته جغرافیا به تفکر انتقادی می باشد.