نقدی بر تعامل شعر و فلسفه: جایگاه شعر در دنیای فکری امروز

بحث‏های افلاطون پیرامون جایگاه شعر به جدالی درازدامن میان فلسفه و شعر انجامید. افلاطون معتقد بود شعر در مقابل فلسفه، حقیقت را بیان نمی‏کند و اساسا نمی‏تواند به حقیقت دست یابد، دروغ می‏گوید و می‏تواند موجب گمراهی شود. دیدگاهی که تا قرن‏ها به دفاع شعر از ماهیت خود انجامید و منجر شد شعر، ابزاری برای بیان مسایل اخلاقی، عقیدتی و سیاسی شود و بدین‏ترتیب نشان دهد اگر نمی‏تواند به حقیقت دست‏یابد، حداقل می‏تواند موجب تعلیم و تربیت گردد. اما در دوران جدید، زمانی که ماهیت «حقیقت» و «واقعیت» مورد پرسش واقع شده، دفاع فلسفه از شعر، به دفاع از جایگاه اندیشگی شعر انجامیده است. امروزه شعر، در کنار فلسفه و علم، رسانه‏ای است که روایتی از واقعیت را بازتاب می‏دهد، روایتی که همچون سایر رسانه ‏ها، نوعی بازنمایی از واقعیت است. این پژوهش در نظر دارد با بررسی آراء افلاطون و نقدهایی که در دهه ‏های اخیر بر مبانی اندیشگی او وارد آمده و نیز نقد دیدگاه برخی پژوهشگران ایرانی در زمینه تعامل جدید فلسفه و شعر، به تبیین نسبت شعر و فلسفه با حقیقت و واقعیت و بحث در زمینه جایگاه شعر در دنیای فکری امروز بپردازد.