تبیین عناصر انگیزشی خطابه 29نهج البلاغه با تاکید بر االگوی سبک شناسی لایه ای
انگیزش به معنای تحریک و انرژی بخشی به فرد یا گروهی از افراد برای انجام کاری است و از منظر زبانی به این معناست که گوینده انواع محرک های گفتاری را به کارگیرد تا مخاطب را به ایجاد و یا تغییر رفتاری سوق دهد. سبک شناسی لایه ای از شاخه های نوین زبان شناسی، رویکردی است که با تحلیل اجزای مختلف زبانی و نحوه استفاده از آن ها، موجب فهمی دقیق و عمیق تر از متن می شود؛ ازاین رو در پژوهش حاضر، تحلیل عناصر انگیزشی موثر بر جهت دهی ذهنی و رفتار مخاطبان در سطوح و لایه های مختلف گفتار، می تواند دارای اهمیت و ضرورت باشد. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و اسناد کتابخانه ای و با رویکرد سبک شناسی لایه ای، با مراجعه به خطبه بیست ونهم نهج البلاغه، درصدد استقرا و تحلیل عناصر انگیزشی است. یافته های پژوهش نشان می دهد در سطح آوایی بسامد بالای حروف جهر، سجع ها، در سطح نحوی، جملات کوتاه و بیشتر با افعال مضارع، در سطح بلاغی، تشبیهات و تضاد، متن را برخوردار از انگیزش نموده است.
خطبه ، نهج البلاغه ، انگیزشی ، سبک شناسی لایه ای ، آوائی ، دستوری ، بلاغی
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.