مقایسه تمایز یافتگی خود، دلزدگی و صمیمیت هیجانی در زوجین متقاضی طلاق و عادی

طلاق واقعیتی انکارناپذیر از زندگی شخصی و اجتماعی بوده و زمانی اتفاق می افتد که زندگی مشترک برای زوجین غیرقابل تحمل باشد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه سطح تمایزیافتگی خود، دلزدگی زناشویی و صمیمیت هیجانی در زوجین متقاضی طلاق و عادی انجام شد. این پژوهش از نوع علی مقایسه ای است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به چهار مرکز مشاوره (احیا، خانواده، نگاه نو و همراه) شهر رشت و زوجین غیرمتقاضی ساکن شهر رشت در بهار و تابستان 2022 بود. نمونه مورد بررسی شامل 150نفر (75 نفر از زوجین متقاضی طلاق و 75 نفر از زوجین غیرمتقاضی) که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب، و با استفاده از سیاهه تمایزیافتگی خود (DSI)، مقیاس دلزدگی زناشویی (CBM) و پرسشنامه ارزیابی شخصی صمیمیت (PAIR) شدند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری و t مستقل تحلیل شد. نتایج نشان داد که در همه ابعاد تمایز یافتگی خود، دلزدگی زناشویی و صمیمیت هیجانی بین دو گروه متقاضی طلاق و غیرمتقاضی تفاوت معنی داری وجود دارد (01/0< P). همچنین نتایج آزمون t مستقل نشان داد که در نمره کل تمایز یافتگی خود، دلزدگی زناشویی و صمیمیت هیجانی بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود دارد (01/0< P) و میانگین تمایز یافتگی خود و صمیمیت هیجانی در گروه زوجین غیرمتقاضی طلاق و میانگین دلزدگی در زوجین متقاضی بیشتر بود. نتایج این پژوهش نشان داد که پایین بودن دلزدگی زناشویی و همچنین برخورداری بیشتر از تمایزیافتگی خود و صمیمیت در بین زوجین می تواند تامین کننده سلامت و پایداری زندگی آنان باشد.