بررسی تحلیلی نقش بازدارنده «مرگ و مرگ اندیشی» از دیدگاه اسلام و مسیحیت با تاکید بر قرآن و عهدین

سوال اصلی پژوهش این است که از دیدگاه اسلام و مسیحیت و بر اساس قرآن و عهدین، ماهیت مرگ و نقش مرگ اندیشی در حیات انسان، چه شباهت ها و تفاوت هایی باهم دارند؟ بر این اساس، با استفاده از روش کیفی توصیفی و با رویکرد تحلیل محتوای کیفی و با جمع آوری، کدگذاری و تحلیل داده های قرآن و عهدین به این نتیجه رسیدیم که مرگ در قرآن و عهد قدیم به معنای مرگ جسمانی است و تقدیر عمومی و حتمی خداوندی است. مرگ در قرآن اثر گناه نخستین نیست و نسل بشر در اثر گناه نخستین آلوده نشده اند. نقش مرگ اندیشی نیز در قرآن و عهد قدیم تا حدی شبیه به هم و بازدارندگی از خطا و گناهان از کارکردهای مهم آن در این دو منبع است؛ اما در عهد جدید این نگاه به مرگ به کلی دگرگون شده است. عهد جدید در کنار مرگ جسمانی، مرگ روحانی را به تصویر می کشد که پیامد گناه نخستین است. بر اساس این دیدگاه، همه محکوم به مرگ اند مگر کسانی که به مسیح ایمان بیاورند. بر این مبنا نقش بازدارندگی مرگ اندیشی نیز در این الهیات کمتر متصور است.