اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه بر علایم اختلال استرس پس از سانحه و انعطاف پذیری کنشی در دختران قربانی خشونت خانگی

بروز خشونت خانگی سبب ایجاد استرس و همچنین اختلال استرس پس از سانحه در افراد قربانی خشونت می شود. بر این اساس هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه بر علایم اختلال استرس پس از سانحه و انعطاف پذیری کنشی در دختران قربانی خشونت خانگی بود.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری شامل دختران قربانی خشونت خانگی شهر اصفهان در فصل پاییز سال تحصیلی 99-1398 بود. از بین جامعه آماری تعداد 30 نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش گواه قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خشونت خانوادگی تجربه شده (آقاخانی و همکاران، 1392)؛ پرسشنامه اختلال استرس پس از سانحه (ویدرز و همکاران، 1993) و پرسشنامه انعطاف پذیری روان شناختی (دنیس و وندروال، 2010) بود. داده های به دست آمده با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته های پژوهش نشان داد درمان فراتشخیصی یکپارچه بر علایم اختلال استرس پس از سانحه (0001≥P؛ 64/0=Eta؛ 02/50=F) و انعطاف پذیری کنشی (0001≥P؛ 62/0=Eta؛ 04/46=F) در دختران قربانی خشونت خانگی تاثیرگذار است.

یافته های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که درمان فراتشخیصی یکپارچه با بهره گیری از فنونی همانند شناسایی هیجان ها، آموزش آگاهی هیجانی، ارزیابی مجدد شناختی، شناسایی الگوهای اجتناب از هیجان و بررسی رفتارهای ناشی از هیجان می تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت کاهش علایم اختلال استرس پس از سانحه و بهبود انعطاف پذیری کنشی در دختران قربانی خشونت خانگی مورد استفاده قرار گیرد.