احداث و به روزرسانی پروژه های تولید برق هسته ای: ارزیابی مدل های طراحی، تامین و ساخت (EPC) و دارایی پایه تحت کنترل (RAB)

نیروگاه های هسته ای تولید برق در زمره پروژه های زیرساختی و ارایه خدمات همگانی به شمار می آیند که در مسیر توسعه پایدار نقش حیاتی را برای جوامع ایفا می کنند. ازآنجا که فرایند ساخت و به روزرسانی نیروگاه های یادشده با چالش های فنی و مالی متعددی رو به رو است، گزینش و استفاده از مدل های قراردادی مناسبی که بتواند چالش های موجود در مراحل ساخت و بهره برداری این نیروگاه ها را رفع نماید از اهمیت بالایی برخوردار است. در مقطع کنونی، ازبکستان و بریتانیا به ترتیب با تمرکز بر مدل های طراحی، تامین و ساخت (EPC) و دارایی پایه تحت کنترل ((RAB به دنبال احداث، توسعه و به روزرسانی نیروگاه های هسته ای تولید برق در سرزمین خود هستند. در اینجا پرسشی که پیش می آید آن است که کدام یک از مدل های قراردادی موجود در عرصه ساخت و به روزرسانی نیروگاه های تولید برق هسته ای از عملکرد بهتری برخوردار است؟ در مقام پاسخ به عنوان فرضیه گفتنی است، پیچیدگی های فنی و هزینه بالای احداث و به روزرسانی پروژه های زیرساختی هسته ای ایجاب می کند تا از مکانیسم های قراردادی متناسب مثل مدل دارایی پایه تحت کنترل (RAB) استفاده شود تا علاوه بر ترغیب بخش خصوصی توانمند و توسعه رقابت پذیری، امکان پیشبرد چندین پروژه از ناحیه بخش دولتی به صورت توامان نیز وجود داشته باشد. با این اوصاف، در طی جستار حاضر، هدف آن است که با اتکا به روش مطالعه توصیفی- تحلیلی به ارزیابی مدل های قراردادی یادشده پرداخته شود تا سرانجام به ترسیم چارچوب یک مکانیسم قراردادی متناسب در عرصه پروژه های یادشده مبادرت گردد.