توسعه مفهوم دفاع مشروع در راستای منافع ملی در برابر تروریسم نوین از منظر حقوق بین الملل

تحول در ماهیت و شکل تهدیدات بین المللی در قرن حاضر ناشی از فرایند جهانی شدن بوده و تروریسم نیز به فراخور این تغییرات دارای ابعاد فراملی و بین المللی گشته که معمولا وقوع آن با سازمان یافتگی و استفاده از فناوری های نوین همراه شده است. بدین ترتیب این ویژگی ها به صعوبت امر مبارزه و پیشگیری از آن افزوده است. مبرهن است دفاع مشروع در برابر بازیگران غیردولتی حداقل در برخی مواقع قانونی است. اما به لحاظ ظهور گونه های جدید تروریسم مثل تروریسم آب، جهادگرایی بین المللی، سایبری و بالاخره دست یابی تروریست ها به سلاح های خطرناک رادیواکتیوی، شیمیایی، بیولوژیکی که به یک باره صلح و امنیت بین المللی به مخاطره می افتد، این مسیله مطرح می شود که با توجه به مختصات تروریسم نوین استناد به حمله پیشدستانه و پیشگیرانه چه جایگاهی در حقوق بین الملل دارد؟ این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی به بررسی نظریات و استدلال های حقوقی مطرح شده می پردازد و این فرضیه را آزمون می کند که دولت ها در صورت قرارگرفتن در معرض حمله مسلحانه حق دارند با استفاده از قوای نظامی متوسل به دفاع مشروع شوند.