برآورد نیروی انسانی دانش آموخته دانشگاهی گرایش باغبانی مورد نیاز کشور بر پایه ماده 21 بهره وری کشاورزی

هماهنگی و سازگاری لازم در برون دادهای نظام آموزشی با نیازهای بازار کار یکی از مهم ترین نگرانی های برنامه ریزان است. توسعه کمی و کیفی آموزش عالی می بایست متناسب با هدف های از پیش تعیین شده و در راستای پاسخگویی به نیازهای مهارتی و تخصصی کشور با توجه به توان دانش آموختگان باشد. بیش تر دگرگونی ها که منجر به توسعه اقتصادی، اجتماعی و صنعتی در هرکشور می شود، در نتیجه پیشرفت های علمی است و برنامه ریزی برای آموزش و تربیت نیروی ماهر و متخصص به ویژه در سطوح دانشگاهی باید ضمن تامین و برآورده کردن نیازهای تخصصی جامعه و بازار کار، از بیکاری و هدر رفت توان دانش آموختگان پیشگیری نماید. بحران بیکاری، به ویژه نزد دانش آموختگان دانشگاهی، تهدیدی برای کل جامعه است و پیامدهای جبران ناپذیری در سویگان اجتماعی، اقتصادی و سیاسی خواهد داشت. از جمله ماموریت های مهم آموزش عالی، توسعه نیروی انسانی برای تامین نیازهای جامعه است. در این راستا، دانشگاه ها و مرکز های آموزش عالی کشاورزی باید متناسب با دگرگونی ها و چالش های موجود در بخش کشاورزی برنامه ریزی کنند. تراز نیازهای شغلی و توسعه کمی و کیفی آموزش های عالی نقشی اساسی در شناسایی شایستگی های مورد نیاز دانشجویان به ویژه در بخش کشاورزی در راستای کسب شغل های پایدار دارد. در این تحقیق تحلیلی و اسنادی با دیدمان کیفی از نوع روایتی با الگوی غیر آزمایشی، انجام شد و عملکرد آموزش عالی در گرایش های باغبانی بررسی شد. برای این منظور، وضعیت پذیرش دانشجو در گرایش باغبانی طی سال های 1389-1400 بررسی شد. سپس برای پردازش و تحلیل داده های استخراج شده از سندهای بالادستی و راهبردهای کلان در بخش باغبانی از الگوی چگالی نسبت ها در دیدمان کیفی نیروی انسانی استفاده شد. این پژوهش براساس مدل چگالی نسبت ها در کشور استرالیا که از نظر کشاورزی و باغبانی از کشورهای توسعه یافته می باشد، استفاده گردید. در این مدل بر اساس 1000 هکتار باغ، یک دکتری تخصصی، دو کارشناسی ارشد، چهار کارشناسی و هشت نیروی ماهر کاردان است. که بر این پایه به ازای سه میلیون هکتار باغ در کشور و براساس ظرفیت دانشگاه ها تعداد دانش آموخته گان در مقاطع مختلف برآورد گردید.