جایگاه چکامه های هومر در نقل فرادهش دینی یونان باستان

ایلیاد و اودیسه هومر را می توان مرحله گذر از دوره شفاهی دین یونان باستان به دوره کتبی و ثبت و نظام مندشدن اسطوره های یونانی که معرف دین چندخدایی است به پایمردی ذهن و خیال اسطوره پرداز چکامه سرایی دانست که می کوشید به پرسش های انسان سکنی گزیده در زیست بوم یونان باستان در زمینه دین و نسبت میرندگان با جاودانان و نیز اخلاق اجتماعی و قومی پاسخ هایی درخور بیابد. روشن است که هومر دغدغه استدلال منطقی را ندارد؛ زیرا شاعری است که فرزند زمانه ی اسطوره ساز و خداتراشی خویش است و در مقام شاعری با ذهنی کاملا خو گرفته با اسطوره و خیال، محصور در عالمی مابین برزخ (مثال) و دنیا، بیشتر درصدد ارایه توصیف و گزارشی از خدایان و قهرمانان و وقایع و اسباب و معدات آن ها متناسب با درک و فهم و مرتبه هستی مردمان اسطوره گرای عصر خود است. وجود این عناصر، حاکی از آن است که اگرچه امروزه آثار متعددی برای تحقیق در دین یونان باستان در دست است، اما بی تردید ایلیاد و اودیسه آثار ممتازی در این حوزه هستند که فرادهش دینی و اخلاقی و خدایان المپی مردمان اسطوره پرداز یونان باستان را در قالب چکامه های حماسی ثبت و جاودان کرده اند.