کاوشی در نحوه بکارگیری تمرینات آگاهی انگیزی در آموزش دستور زبان فارسی به غیر فارسی زبانان

این مقاله به بررسی چگونگی استفاده از تمرینات آگاهی انگیزی در مجموعه کتاب های آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان پرداخته است. ضرورت و نحوه تدریس گرامر همواره از مسایل بحث برانگیز در حیطه آموزش زبان دوم بوده است. طرفداران نظریه تحجر (fossilization) و بهینه سازی(fine-tuning) دانش زبانی معتقدند که توجه ویژه به گرامر در حوزه آموزش زبان دوم رشد دانش زبان شناختی یادگیرندگان را به همراه دارد و منجر به تولید جملات خوش ساختی از سوی آنان می شود . در این راستا، سه ساختار گرامری مشترک بین متداولترین مجموعه کتابهای آموزش زبان فارسی در ایران بطور تصادفی انتخاب و بررسی شدند. بر طبق نتایج این بررسی، الگوی اصلی آموزش گرامر در این کتابها روش ارایه- تمرین است که منجر به سطح بالایی از درستی در تولید ساختارهای گرامری می شود. این کتابها روش استنتاجی را دنبال می کنند و به دنبال ایحاد آگاهی انگیزی نیستند. علی رغم اینکه روش استنتاجی باعث سرعت در آموزش میشود و توضیحات دقیق تری را در بر دارد، اما این نکته منفی راترویج میکند که یادگیری گرامر مستلزم تعامل یادگیرندگان با مطالب کتابهای آموزشی نیست. مهمتر اینکه، این کتابها نمی توانند دو سبک یاد گیری تحلیلی و جامع نگر را پوشش دهند و قدرت تجزیه و تحلیل یادگیرندگان را ارتقا دهند. به همین دلیل، ارتقا آگاهی طراحان کتابهای آموزشی از توانایی های باقوه الگوهای ارایه گرامر ضروری است.