نقش پیش بینی کننده خودشناسی انسجامی در سرزندگی و سبک های هویت جوانان

یکی از دوره های حساس زندگی و موثر در شکل گیری و تکامل ویژگی های روان شناختی افراد، دوران نوجوانی و جوانی است. پژوهش حاضر در جهت بررسی نقش پیش بینی کننده متغیر خودشناسی انسجامی و تاثیر آن در سرزندگی و سبک های هویتی جوانان 18 تا 35 ساله شهرستان چابهار انجام شده است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بوده و ازلحاظ هدف، از نوع تحقیق کاربردی است. ابزار گردآوری اطلاعات در این تحقیق، اسناد و مطالعات کتابخانه ای بوده و گردآوری اطلاعات به روش میدانی، برمبنای پرسشنامه خودشناسی انسجامی، پرسشنامه سرزندگی رایان و فردریک و پرسشنامه سبک هویت برزونسکی و با استفاده از تحلیل رگرسیونی و همبستگی پیرسون صورت پذیرفته است. با آزمودن فرضیات، نتایج این تحقیق به ما نشان داد که متغیر خودشناسی انسجامی قادر به پیش بینی سرزندگی و سبک های هویت جوانان است. همچنین، نتایج تحقیق رابطه معنادار مستقیم بین خودشناسی انسجامی و سرزندگی را در جوانان نشان داد و بین خودشناسی انسجامی و سبک های هویت نیز رابطه معناداری دیده شد (p<./05). باتوجه به نتایج به دست آمده، برنامه ریزی و توجه به فرایند خودشناسی و شکل گیری هویت و ایجاد امید و سرزندگی در جوانان توسط سازمان های متولی ضروری به نظر می رسد.