تاثیر مقاومت بتن بر عملکرد اتصال خارجی بتن آرمه مقاوم سازی شده با پلیمرهای مسلح شده با الیاف (FRP) به روش نصب در نزدیک سطح (NSM)

اتصالات تیر به ستون در سازه های بتن آرمه نقشی اساسی در رفتار کلی سازه ایفا می کنند. بنابراین نیاز به مقاوم سازی اتصالاتی که در طول زمان تحت بارگذاری های مختلف دچار آسیب شده اند و یا تنها بر اساس بارهای ثقلی طراحی شده اند، ضروری به نظر می رسد. امروزه تقویت برشی اتصالات با پلیمرهای مسلح شده با الیاف (FRP) مورد توجه محققین قرار گرفته است. از آنجا که نیروی برشی وارد شده به اتصال توسط مکانیزم خرپای تشکیل شده توسط میلگردهای افقی و قائم و همچنین نیروی فشاری بتن منتقل می شود، قبل از تقویت توسط مصالح FRP بتن اتصال نقش اصلی را در ظرفیت برشی ایفا می کند. در این مطالعه 7 نمونه ی اتصال خارجی بتن آرمه در مقیاس 3/2 و در دو گروه مقاومتی بتن 30 و 42 مگاپاسکال طراحی و ساخته شد. در این اتصالات ضوابط لرزه ای در نظر گرفته نشد. دو نمونه تا تغییرمکان نسبی 5/1 و دو نمونه ی دیگر تا تغییرمکان نسبی 3 درصد خسارت و سپس با مصالح FRP به روش نصب در نزدیک سطح (NSM) تقویت شدند. از سه نمونه ی دیگر، یکی با و دو نمونه بدون در نظر گرفتن ضوابط لرزه ای به عنوان نمونه های کنترل در دو سطح مقاومتی بتن، تنها تحت بارگذاری چرخه ای قرار گرفتند. هدف از در نظر گرفتن دو سطح مقاومت بتن متفاوت، بررسی تاثیر افزایش مقاومت بتن در محدوده ی نرمال مهندسی بر عملکرد اتصال مقاوم سازی شده به روش NSM بود. مطابق با یافته های این پژوهش، نمونه های تقویت شده ی خسارت دیده با مقاومت فشاری بتن 42 مگاپاسکال توانستند ظرفیت باربری اتصال را تا 12 درصد نسبت به نمونه ی کنترل لرزه ای با مقاومت فشاری بتن 30 مگاپاسکال افزایش دهند. همچنین افزایش در مقاومت بتن به اندازه ی 12 مگاپاسکال، سبب افزایش 20، 40 و 65 درصدی به ترتیب در ظرفیت باربری، سختی و توانایی اتلاف انرژی نمونه های تقویت شده به روش NSM شد.