بوم شناسی ژرف نگر در تقابل با بوم شناسی سطحی نگر: خوانش تطبیقی اهل غرقاثر منیرو روانی پور و رویاهای حیوانی اثر باربارا کینگس الور

در دهه‏ های اخیر به دلیل بحران‏هایی که بشر در طبیعت ایجاد کرده، بازنگری در رابطه انسان و طبیعت اهمیت ویژه‏ای یافته و در این میان ادبیات نیز سهم بسزایی‏ داشته است. شکاف موجود بین آسیب‏های زیست محیطی و پیامدهای آن، سبب بی توجهی انسان‏ها به عواقب تخریب‏های زیست محیطی شده است. مطالعه حاضر با بهره ‏گیری از نقد بوم‏گرا و تکیه بر مفاهیمی چون انسان‏مداری، بوم ‏شناسی ‏ژرف‏نگر، بوم شناسی‏ سطح ی‏نگر و زیست‏مداری، برای نخستین بار به بررسی تطبیقی دو رمان اهل غرق اثر منیرو روانی‏پور و رویاهای حیوانی اثر باربارا کینگس الور می‏پردازد. پژوهش فوق با معرفی اخلاق زیست محیطی پست ‏مدرن که بوم‏شناسی ژرف‏نگر است، سیطره ایدئولوژی انسان‏مداری را به طور کامل رد کرده است و تنها راه نجات از بحران‏های زیست محیطی را خودشناسی و هم ذات پنداری با طبیعت می‏داند. روانی‏پور و کینگس‏الور هر دو از ترومای زیست محیطی که رنج ناشی از تخریب‏های زیست محیطی را شامل می‏شود رنج می‏برند و سعی دارند در بهبود اوضاع طبیعت گامی موثر بردارند. ترومای زیست محیطی هر دو نویسنده را ترغیب می‏کند تا با آسیب‏هایی که انسان‏ها آگاهانه یا ناآگاهانه به طبیعت وارد می‏سازند مقابله کنند. این تحقیق بر آن است تا نشان دهد چیرگی ایدئولوژی انسان مداری که نگرشی سودجویانه و منفعت طلبانه را به همراه دارد، به شدت سبب تخریب طبیعت می‏شود. این در حالی است که بوم‏شناسی‏ژرف‏نگر با تکیه بر زیست‏مداری ضمن خودداری از آسیب به محیط زیست با هدف کسب منفعت، دغدغه‏ای جز حفظ محیط زیست و منابع موجود در آن را ندارد.